Duglegi strákurinn minn!!!

Steingrímur litli stuðningsbarnið mitt var hjá mér um helgina.  Hann labbaði fram og til baka um alla íbúðina, mér til mikillar gleði.  Enhverjum kynni að finnast það skrítið að gleðjast yfir því - en sjáið til, hann var að læra að ganga óstuddur, 4 ára gamall.  Þegar hann var yngri vissi enginn hvað hann myndi geta, hvort hann myndi ganga yfir höfuð.  En minn maður tók bara framförum, á sínum hraða og fór eins varlega og hann taldi nauðsynlegt.  Göngugrindin var fínt hjálpartæki um stund, svo var hún bara til trafala.  Nú brunar hann milli staða eins og ekkert sé.  Miklar framfarir bara síðustu tvær vikur.  Nú er ég bara hissa að hann skuli ekki vera þreyttur eftir alla þessa göngutúra

Hér er myndband af hetjunni á röltinu heima hjá mér: