Risakettir og huguð kanína

Ég er nú flutt inn til Helenar systur með öll mín dýr og hafurtask.  Helen á tvo akfeita dekurketti, þá Nóa og Runólf.  Nói er stærsti köttur sem ég hef séð, bakið á honum er um 4 fermetrar og skv. nýjustu vigtun er hann 8 kg.  Minn ástkæri Brad (kanínan) kæmist 3x fyrir inni í þeim skrokki.  Runólfur er öllu minni en er myndarköttur með góða bumbu engu að síður.  Vandamálið er bara það að ég á kanínu, stökkmýs og skjaldböku.  Þessar dýrategundir eru ekki sérlega vel til þess fallnar að vera í góðu sambýli við ketti.  Enda trompaðist kanínan úr hræðslu eitt fyrsta kvöldið hér og spólaði um öll gólf og stappaði niður fótunum, við það eitt að sjá Runólf tölta inn í stofuna.  Dýrafansinn minn er því lokaður inni í baðherberginu á efri hæðinni til að koma í veg fyrir of náin samskipti.  Kaní fær að koma niður á í stofuna á kvöldin og hoppar þá glöð um í sófanum áður en hún sest í gamla hægindastólinn hans pabba og kemur sér vel fyrir.  Þessi stóll var áður uppáhaldið hans Runólfs en kanínan sýndi einstakt hugrekki, hoppaði upp á arminn á stólnum, hnusaði af Runólfi og hann hljóp skelfingu lostinn í burtu   Kanínan hefur tvisvar rekið hann úr stólnum, en þeir félagar Nói og Runólfur hætta sér ekki nálægt stólnum þegar kanínan er þar.  Hinsvegar sitja þeir á gólfinu og mæna á hana.... if eyes could kill....  Runólfur hefur annars tekið mig í sátt og mætir nú á hverjum morgni, malar eins og bílvél og sleikir mig í framan með sandpappírstungu.  Nói er enn hógvær, kemur sér bara fyrir til fóta og kúrir þar.  Það verður fjör að eyða hér næstu mánuðum í dýragarðinum  (ykkur til upplýsingar er Nói guli kötturinn og Runólfur sá dökki. Kanína er auðþekkjanleg á löngu eyrunum).

Athugasemdir

[Steingerður Steinarsdóttir, 26.3.2007 kl. 14:52]

Smart hjá kaní kan.